Men zegt; “Van vragen word je wijs”, hier het voorbeeld. Over de Landelijke Rijvereniging “Wieringen” was weinig bekend, maar door dit boekje en een aantal foto’s, bewaard door de dhr. en mw. Dirk Mulder bleek dat de vereniging in 1930, is opgericht. Het boekje beschrijft de beginperiode 1930-1935.

O ja, nog een krantenknipsel waar de Wieringen ruiters de stoet, ter gelegenheid van het jubileum van Burgemeester Kolff, voorgaat. Op het voorblad, van het programma van een ruiteravond, een foto van een demonstratie ter gelegenheid van het eenjarig bestaan in oktober 1931.

START RIJVERENIGING WIERINGEN
In 1930 werd op een landbouwfeest het idee geopperd een rijvereniging op te richten, waar de jongelui van toen, in verenigingsverband wat konden rijden met paarden die doordeweeks op het land werden gebruikt. Het ging gewoon op ongezadelde paarden omdat er nog geen zadels beschikbaar waren. Er werd les gegeven door His Wilms, die als militair bij de huzaren had gediend.

Periode 1930 - 1943

In 1930 werd op een landbouwfeest het idee geopperd een rijvereniging op te richten, waar de jongelui van toen, in verenigingsverband wat konden rijden met paarden die doordeweeks op het land werden gebruikt. Het ging gewoon op ongezadelde paarden omdat er geen zadels beschikbaar waren. Er werd les gegeven door His Wilms, die als militair tijdens de Eerste Wereldoorlog, bij de huzaren had gediend. Hij was daar wachtmeester bij het ‘paardenvolk’, de zogenaamde bereden artillerie.

Het bestuur bestond uit: Geer Mostert, Jacob Bruul, His Wilms, Nan Mulder, Nan Bakker, Jacob Dekker en Herman Smit.

Leden: Piet Dekker, Piet Smit, Wim Kooi, Jan Keizer, Jan Wagemaker, Albert Russelman, Cootje Volkers, Annie Bruul, Jaap Mulder, Mies Lely en Bets Dekker.

In 1933 komen er nieuwe leden bij; Jan Bosker, Simon Bakker en Gert Kooiman.

Op 15 oktober 1933 is er met negen ruiters een wandelrit gemaakt naar Slootdorp. Er is opgestoken bij Hotel Smit en Cafe Veldman. De totale kosten fl. 5,50.

De jaarverslagen zijn kort, er worden alleen noodzakelijke zaken gemeld. Zoals in 1931; dan breekt Piet Dekker tijdens de les op 4 oktober, zijn been na een val van zijn paard.

CAFÉ ZOMERDIJK EN WAIBOER
Op 22 oktober maken ze weer een rit, ditmaal naar Den Oever. Er wordt opgestoken bij café Zomerdijk. Een maand later maken ze een rondrit om het Amstelmeer. En pauzeren bij café Waiboer te Amstelmeerdijk, van Ewijcksluis. In juli 1934 worden er acht nieuwe “jocky” petten aangeschaft, en wel voor het bedrag van fl. 38,=. In dit jaar zegt Annie Bruul haar lidmaatschap op, wegens ziekte. Een nieuwe naam in 1934 is Grietje Omis. De contributie is dan fl. 0,20 per week. Elke zondag wordt er gereden, de contributie wordt ook per week bijgehouden.

Dan in het verenigingsjaar 1934-1935 wordt er een jubileum gevierd van de vereniging, een rit gemaakt met vier ruiters en 4 februari is de huldiging van Burgemeester Kolff.

BETS RUSSELMAN – DEKKER
Het schrift vermeld dat er op 18 maart fl. 7,85 wordt uitgetrokken voor een kado voor het huwelijk van Bets en Ab Russelman – Dekker. Het echtpaar heeft een melkzaak en kunnen niet meer op zondag rijden. Bets Dekker is de drijvende kracht achter de vereniging.

In dit jaar, 1935, wordt de vereniging opgeheven. Het overgebleven bedrag fl. 94,94 wordt in achten gedeeld en uitgekeerd aan P. Dekker, W. Kooi, Jb. Mulder, A. Russelman, B. Dekker, A. Bruul, S. Bakkker en J. Bosker. In het schrift staat duidelijk vermeld: “vertering bij ontbinding” en dan de rekensom van de verdeling.

Het is het einde van de vereniging Landelijke Rijvereniging Wieringen. Het was ook de tijd dat paarden door het leger werden gevorderd, verenigingen werden niet meer toegestaan en later werden ook samenscholingen van drie of meer personen verboden. Verder kwam aan vele benodigdheden, als voer, tuig en zadels, een gebrek.

LANDBOUWFEEST WIERINGEN 1934

Foto boven: 2e van links Jaap Mulder. Op de achtergrond de achterkant van het postkantoor, deze heren staan opgesteld op (nu) het Groene Hart.

Foto rechts v.l.n.r. Piet Smit, Jo Takes, Piet Dekker en Piet Klein.

Periode 1943 - 1970

In 1943 pakken Eef Lansink (toenmalig dierenarts, gevestigd in de Parklaan 20), Anne Lont (boerenzoon op Stroe) en Okko Bosker (aannemer, onder andere van de Helderse Buurt) de draad weer op. Op 3 oktober 1943 wordt de verenging nieuw leven ingeblazen, een paardenverenging.

v.l.n.r. Wim Kooi, Piet Dekker, Geer Mostert, Jaap Mulder, Annie Bruul, Jan Wagemaker en instucteur His Wilms.

Het bestuur: Anne Lont, Lansink, Okko Bosker, Piet Dekker (veehandelaar en hengstenhouder in de Elftstraat) en Jaap Mulder (boer, wonende in de Slingerweg). Jaap Mulder wordt voorzitter, Anne Lont penningmeester en de overige mannen treden aan als bestuursleden.

De instructeur wordt His Wilms, dit gezien zijn ervaringen in militaire dienst, gevraagd maar Wilms besluit om de functie niet te aanvaarden. De eerste instructeur wordt Lansink. De latere instructeurs zijn onder andere Jan Metting en Anton Swaerts. Aanvankelijk zijn er twintig leden, waarvan een 8-tal en soms een 4-tal. Het 8-tal heeft duidelijk de voorkeur.

Foto: v.l.n.r. Wim Kooi, Piet Dekker, Geer Mostert, Jaap Mulder, Annie Bruul, Jan Wagemaker en instucteur His Wilms.

LANDBOUWDAGEN OP WIERINGEN
De landbouwdagen waren gezellige feesten, ze werden in de eerste jaren rond de Nederlands Hervormde kerk gehouden, daarna op het land achter Ipelshof, een boerderij gelegen aan de Elft. Ook de kleindiertentoonstelling werd daar gehouden. Tijdens de landbouwdagen gaven de Wironruiters demonstraties, die voor die tijd toonaangevend waren.

VERSLAG DEMONSTRATIE LANDBOUWFEESTEN 13 SEPTEMBER 1952
Op zaterdag 13 september tijdens de landbouwfeesten, hebben wij gedemonstreerd met de medewerking van acht Wieringermeerruiters en als attractie Jn. de Wit met vrijheidsdressuur. Begunstigd door prachtig weer, waardoor de publieke belangstelling ook wel groot was, er zijn ongeveer 1400 kaarten verkocht. Er werd begonnen met een parade. Bets Nieboer werd nog even aan ‘t publiek voorgesteld. deze is thans kampioene van Nederland bij de dames, vervolgens het Wiron 4-tal. Daarna kwam Jn. Lont in de ring met de 3 1/2 jarige vos Nisma in Vrijheidsdressuur. Hoewel hij nog wat onwennig in het publiek stond, kon hij na afloop een warm applaus in ontvangst nemen.

Jn de Wit toonde met twee paarden in de Vrijheidsdressuur, ongelooflijke staaltjes met zijn schimmel en vos. Aansluitend volgde het springen, hiervoor waren medailles beschikbaar gesteld. De jury bestond uit Piet Dekker en C. Schenk, bij loting werden de prijzen gewonnen door J. van Schagen, mej. A. Broer en T. van Wijngaarden. De Wieringermeer voerde nog een nummer Vrijheidsdressuur uit waarmee zij een daverend applaus verwierven en als slot was er nog een equipespringen: 1e prijs Wieringermeeruiters, 2e prijs Wironruiters en 3e prijs Wieringermeerruiters. Het was een succesvolle middag waar wel de Wieringermeerruiters en groot aandeel in hadden, en de Wironruiters nog veel moeten oefenen.

TENUE
Het tenue: zwarte broek (bol bij de bovenbenen), lichtgrijs jasje en een alpino pet. De kleding was in eigen bezit, de broeken werden gemaakt door Wachendorff van Rijn, kleermaker in de Hoofdstraat (nu drogisterij Etos)

De contributie werd voldaan via een kwitantie, waarmee de penningmeester langs de deur kwam. Het bedrag was ongeveer tien gulden per jaar. Elk lid was tevens federatie lid. Soms werd er een lid “op de andere kant van de bladzijde” geschreven en telde niet mee als federatielid. Het contributiegeld werd besteed aan het kopen van springspullen, het federatie lidmaatschap, ruiteravonden, (gedeelte van het) transport naar wedstrijden en vergaderingen. Toen de lessen in het midden van de Wielerbaan werden gegeven moest er een loopplank komen om de paarden over de baan te krijgen. Ook dit werd bekostigd vanuit de contributie.

ZUSTERVERENIGINGEN
Er werd mee gedaan aan Ruiterdagen, Streekwedstrjden, Landbouwtentoonstelling en Kringwedstrijden. Onderlinge wedstrijden werden er niet gehouden. De Wironruiters organiseerde zelf ook Streekwedstrijden, een daarvan is gehouden op het land van Dirk Blauwboer. Het terrein lag op Westerland achter nu de familie Rotgans, toen het handbalveld van h.v. Tonegido. Het terrein was mooi vlak en had geen greppels. Er deden vele zusterverenigingen mee als de Wieringermeerruiters, RAP, Koegras, Texel, Julianadorp, Nieuwe Niedorp en Callantsoog. Aan de Wieringermeerruiters kon de Wiron niet snel tippen. Bij de vereniging uit de Wieringermeer was alles wat professioneler georganiseerd.

Ook reden de Wironruiters wedstrijden bij de zusterverenigingen. Men ging altijd te paard, behalve naar Callantsoog en Texel dan ging men met de veewagen. Wanneer men naar Texel ging reed men te paard naar de “Oostpunt”, waar ook de andere verenigingen zich verzamelden. Daar lag dan een “veeboot”, waarmee men naar Texel voer. De wedstrijd op Texel was meteen een paar dagen uit want er werd overnacht in het stro. Er waren circa vier wedstrijden per jaar op Texel.

LESSEN
De lessen waren op zondagmorgen. Er werd door de jaren heen op verschillende plaatsen les gegeven, de Wielerbaan, bij Kees Lont vet en Nan Kool op Oosterland. Wanneer de zin en het weer het toeliet werden er geen lessen gegeven maar ging men naar het Robbenoordbos en werd er bijvoorbeeld een “Vossenjacht”, gehouden.

RUITERAVONDEN
De Ruiteravonden werden georganiseerd door en voor de leden en donateurs. Entree werd er niet geheven, de kosten werden betaald vanuit de contributie en het donateursgeld. Tijdens de Ruiteravonden werden er toneelstukjes opgevoerd, gezongen door de ‘eigen’Wirona’s en was er bal na. Ook worden er speciale gasten uitgenodigd, als sneltekenaar Wil Wigbout, Alpenblazers uit Tuitjehorn en de Westfriese voordrachtkunstenaar Kees Stet. In 1968 wordt besloten om te de Ruiteravonden te stoppen.

PUZZELRITTEN
In mei werd er, vanaf begin jaren ’50, de Puzzelrit georganiseerd. De zusterverenigingen deden ook mee, de “verre” verenigingen kwamen een dag van te voren al aan. Deze ruiters en amazones werden ondergebracht bij leden.

ALGEMENE LEDENVERGADERING 10 APRIL 1952, HOTEL CENTRAAL – HIPPOLYTUSHOEF
Er moet een nieuw bestuur worden gekozen maar dit wil niet lukken, er wordt een aantal keren gestemd om uiteindelijk tot het volgende bestuur te komen: Jaap Mulder, voorzitter; Anne Lont, penningmeester; Bets (Elisabeth) Russelman-Dekker, secretaris; Gezinus Koorn en Piet Dekker, bestuursleden. Er komt een kanttekening bij Gez. Koorn, hij belooft de penningmeester te zullen ondersteunen bij het innen van de contributie.

Een aantal punten uit het verslag:

  • De Tulpenrit op 2e Paasdag, waaraan alle ruiters uit de streek zouden deelnemen, is afgelast wegens slecht weer.
  • Tijdens de vergadering melden vier leden zich aan voor de wedstrijd op Texel.
  • Er wordt besloten om deel te nemen aan de gezamenlijke sport dat op 2e Pinksterdag, de Algemene Sportdag wordt gehouden op het Succes terrein. De Wironruiters geven daar een demonstratie.
  • In de Wieringermeer wordt een manegeuitvoering gegeven, er wordt besloten her gezamenlijk naar toe te gaan.
  • Er is een batig saldo van f 67,93, al is er f 82,03 in de kas aanwezig, een meevaller!
  • Er wordt besloten de manege helemaal om te ploegen op 2e Paasdag.
  • Op Hemelvaartsdag wil men een Puzzelrit voor de eigen leden (deze wordt uiteindelijk gehouden in juli, vanwege slecht weer)

Dan komt de rondvraag: “C. Lont stelt voor zadeldekjes, maar men is bang dat dit nogal kostbaar zal zijn. Er is een vraag om insignes aan te schaffen, daar er op een wedstrijd al eens een opmerking over gemaakt is en er worden twee hulpinstructeurs aangesteld, bij afwezigheid van Anton Swaerts. Dit zijn Anne Lont en Gezinus Koorn. Aansluitend bedankt de voorzitter mejuffrouw Trien Lont voor haar vele werk als penningmeester en ook Gezinus Koorn voor zijn werk als secretaris. Verder dankt hij de ruiters voor de goede opkomst en sluit de gezellige vergadering om 23.30 uur.

MANEGE WIRONRUITERS
De manege heeft vele plaatsen gehad. In de Algemene Ledenvergadering op 13 maart 1953 wordt vastgesteld om van terrein te veranderen. De manege op Stroe (naast nu Eilandmuseum Jan Lont) is erg nat zadat het niet veel is te gebruiken. Nan Kool van Oosterland stelt terrein beschikbaar. In 1954 verhuisd de manege aan Simon Lont vet aan de Koningsweg. Er komt dat jaar een sportveld waar de Wironruiters een manege kunnen huren, alleen de huur is veel te hoog voor zo’n kleine vereniging. Het gaat daarom ook niet door.

In de winter van 1955 wordt de manege weer te nat bevonden, er wordt besloten dat het gehele bestuur en de leden een zaterdag zand gaan rijden. Het zand komt vanaf ‘t Lutje, van Piet Mostert. Het zand blijft een probleem want in de winter van 1957 moet de hoefslag weer gevuld worden. Jaap Mulder zal bij Piet Mostert informeren wat de kosten zijn. Het zand kan niet meer bij het Lutje worden gehaald. Dan stellen de Wironruiters zich in verbinding met Piet Mulder, Noorderbuurt 1. Het zand is wel wat grof maar heel geschikt voor de manege. Cor Lont denkt wel een wagen of twintig nodig te hebben, de kosten blijken uiteindelijk 25 gulden te zijn.

Ook oefent men op het terrein van Jan Lont van Stroe, die is net als bij Lont vet zonder kosten. Op de Ruiteravond van 1959 ontvangen beide als dank een flinke door sigaren. Het zand blijft een probleem en komt regelmatig op de agenda. Cor Lont zegt wel tachtig wagens zand nodig te hebben. Nan Heijblok wordt gevraagd om met zijn dragline te helpen. Het zand is voordelig te verkrijgen bij Piet Mulder, Noorderbuurt.

Dan in het jaar 1961 worden er plannen geopperd voor een overdekte manege, en dan gezamenlijk met de pony rijschool, maar de hoge kosten zijn een groot bezwaar. In de Algemene Ledenvergadering van 1 november 1962 vraagt Anton Swaerts een kleine opmerking te maogen maken en wel dat er een schrijven naar het bestuur van de Ponyrijschool zal gaan om gezamenlijk misschien een overdekte manege te kunnen bouwen. Maar men wacht liever de Ponyrijschool af en er komt een ander besluit. Het mooiste ou zijn zich met de gemeente in verbinding te stellen en bijvoorbeeld op het sportterrein een gezamenlijke sporthal te hebben. Er zal contact worden opgenomen met de gemeente, Anton Swaerts en Ties Sok zullen als afgevaardigden eens met de burgemeester gaan praten. Dit gesprek met de burgemeester en Dirk Landman, vindt plaats in 1963 met het besluit dat de manege al 20 jaar op de agenda staat, de gemeente garant wil staan maar dat de beraming vijftienduizend gulden te hoog is, dit kan de vereniging niet opbrengen.

De manege bij Simon Lont vet is ongeschikt, de vereniging verhuisd naar Arie Timmerman, helaas besluit Timmerman in 1964 om caravans en tenten op zijn terrein te plaatsen. In 1965 wordt de nieuwe manege, op het terrein van Willem Kooi op Westerland, feestelijk geopend.

INSTRUCTIE WIRONRUITERS
Na Eef Lansink wordt in 1962 Anton Swaerts de instructeur. Er zijn dan twee hulpinstructeurs, Anne Lont en Gezinus Koorn. Anne Lont geeft tevens theorieles. In 1954 moet er worden uitgekeken naar een nieuwe instructeur, het wordt dhr. Aarsen uit Oudesluis. Aarsen geeft les tot eind 1957, dan geeft hij aan zich te oud te voelen om les te geven. Er wordt besloten een advertenie in de Wieringer Courant te zeten. Er komen eerst invallers, Herman Smit, Piet van Wijngaarden en Klaas Doornbos, allen van de Wieringermeerruiters. In 1958 komt instructeur Ties Sok, hij brengt het gevoel “Samen uit, samen thuis”, binnen de vereniging. In 1963 worden ook ponyruiters lid van de vereniging. Frans van Eekelen wordt twee instructeur en gaat de ponyrijles en de theorielessen verzorgen.

PONYCLUB
De vergadering van 13 december 1963: Gezinus Koorn, oud bestuurslid van de Ponyrijschool, zegt dat deze is ontbonden en vraagt dat als er een ponyclub wordt opgericht deze toe kan treden tot de Wironruiters. Dit verzoek wordt in stemming gebracht en met bijna alle stemmen wordt het verzoek aangenomen. De eerste officiele wedstrijd is op 4 juli in Anna Paulowna, deelnemers: Ineke Visser, Mieke Hekkema, Joop Hendriks, Katinka Looze, Clasien Sok en Adriaan Dirks.

SLAPENDE VERENIGING
In 1968 wordt geconstateerd dat de vereniging nog wel leden heeft maar deze hebben geen paard door de mechanisatie, de boeren ruilen het paard in voor een tractor en er wordt daarom niet meer deelgenomen aan wedstrijden. De vereniging wordt niet ontbonden maar wordt “slapende”. Bets Russelman-Dekker zal als secretaris lid blijven van de federatie en de Streek N.H.N. om zodoende van alles op de hoogte te blijven.

PONYVERENIGING DE WIRONRUITERS
In 1970 wordt besloten de paardenvereniging te ontbinden en de ponyclub geheel zelfstandig te laten gaan. Het nieuwe bestuur, bestaande uit Frans van Diepingen, voorzitter en wonende op Stroeerweg 17; Bets Russelman-Dekker, secretaris en penningmeester (Koningsweg 31, Westerland) en de bestuursleden Marjan Koorn (Hofweg, Stroe), Jan Smid (Klieverweg 25, Slootdorp) en A. van Dijk (Sluismeester A. de Visserstraat 14, Den Oever), richt de ponyclub op. Het vaandel wordt overgedragen en ook de clubkas en hindernissen gaan mee. De enige die blijft is Bets Russelman-Dekker, het wordt haar derde Wieringer paardenvereniging.

Periode 1970 - 2004
PONYCLUB EN PAARDENVERENIGING WORDEN LR EN PC DE WIRONRUITERS
De vergadering van 13 december 1963: Gezinus Koorn, oud bestuurslid van de Ponyrijschool, zegt dat deze is ontbonden en vraagt dat als er een ponyclub wordt opgericht deze toe kan treden tot de Wironruiters. Dit verzoek wordt in stemming gebracht en met bijna alle stemmen wordt het verzoek aangenomen. De eerste officiele wedstrijd is op 4 juli in Anna Paulowna, deelnemers: Ineke Visser, Mieke Hekkema, Joop Hendriks, Katinka Looze, Clasien Sok en Adriaan Dirks.

SLAPENDE VERENIGING
In 1968 wordt geconstateerd dat de Paardenvereniging De Wironruiters nog wel leden heeft maar deze hebben geen paard door de mechanisatie, de boeren ruilen het paard in voor een tractor en er wordt daarom niet meer deelgenomen aan wedstrijden. De vereniging wordt niet ontbonden maar wordt “slapende”. Bets Russelman-Dekker zal als secretaris lid blijven van de federatie en de Streek N.H.N. om zodoende van alles op de hoogte te blijven.

PONYVERENIGING DE WIRONRUITERS
In 1970 wordt besloten de paardenvereniging te ontbinden en de ponyclub geheel zelfstandig te laten gaan. Het nieuwe bestuur, bestaande uit Frans van Diepingen, voorzitter en wonende op Stroeerweg 17; Bets Russelman-Dekker, secretaris en penningmeester (Koningsweg 31 Westerland) en de bestuursleden Marjan Koorn (Hofweg Stroe), Jan Smid (Klieverweg 25 Slootdorp) en A. van Dijk (Sluismeester A. de Visserstraat 14 Den Oever), richt de ponyclub op. Het vaandel wordt overgedragen en ook de clubkas en hindernissen gaan mee. De enige die blijft is Bets Russelman -Dekker, het wordt haar derde Wieringer paardenvereniging.

PERIODE 1970 – 2004
Op maandagmorgen 26 oktober 1970, ten huize van F.D.P.W. van Diepingen, is het eerste overleg van de nieuwe vereniging, die officieel op 20 september 1970 is opgricht. Het bestuur bestaat uit voorzitter Frans van Diepingen, secretaris/penningmeester Bets Russelman-Dekker, Marjan Koorn, Jan Smid, A. van Dijk en instructeur dhr. Wansleeber. Van Diepingen opent de bespreking: “…er eerst zijn spijt over te betuigen dat de oude rijvereniging ‘Wironruiters’ zichzelf heeft opgeheven na een meer dan 25-jarig bestaan. Hij vindt dit vooral spijtig omdat de liefde tot het paard en de liefhebberij tot de paardensport op Wieringen springlevend is gebleken. Maar het zij zo…’.

Het tenue wordt als volgt: Junioren een beige broek, donker bruine sweater, wit overhemd, zwarte stropdat en zwarte cap. Senioren een beige broek, zwart colbert, witte bef en zwarte cap. Maar ook mag er worden gereden in het tenue van de oude vereniging. Dat was een groen jasje, zwarte broek, wit overhemd, zwarte strop en cap. Er wordt gereden op vilten zadeltjes, kleur geel. De frontriem had de kleuren blauw en geel, de kleuren van de oude vereniging.

NIEUWE NAAM
Aan het geven van een naam wordt gewacht, dit om de oude vereniging niet dwars te zitten. In de vergadering van 16 november 1970 wordt aangegeven dat het bestuur in zijn geheel voor de naam ‘Wironruiters’ heeft gekozen, dit onder andere uit praktische overwegingen, daar aan de naam ook het huishoudelijke reglement is verbonden.

Het ledental is zes pony’s en een jonge paarden amazone, Guusje Popkema. In 1971 is het ledental gestegen naar 17 pony’s en zeven paarden. Het aantal donateurs: 56.

MANEGE
In eerste instantie wordt er gereden aan de Hofweg, de ‘Janshoeve’, later wordt er een terrein aangeboden door P.C. Lont en C.M. Lont, op Stroe. Het is een stuk grond, een boomgaard, dat ligt tussen de boerderijen van de gebr. Lont en Simon Klein (nu naast Eilandmuseum Jan Lont). In 1974 wordt het land onderhands verkocht en verhuisd de manege naar de Belterlaan, in afwachting van het opruimen van de vuilnisbelt aan de Lonjeweg. In 1977 is het zover dan wordt de manege aan de Lonjeweg feestelijk geopend door wethouder Pieter Kooij en Wironruiter Marge Lont. Tot 2004 rijden de Wironruiters op de voormalige vuilnisbelt. In 2004 gaat een lang gekoesterde wens in vervulling en wordt de rijhal aan de Lonjeweg geopend.

KAMPIOENEN
Al in het eerste jaar weet Joost Smits, bij de paarden de titel van het Jeugdkampioenschap Noord-Holland op zijn naam te schrijven.

PONYKAMP
Ponykampen werden in bij de oude vereniging niet gehouden, men ging wel op uitwisseling naar bijvoorbeeld Texel. De nieuwe vereniging pakt het goed op, in 1972 en ’73 gaan de Wironruiters naar Schipborg. De deelnemers zijn onder andere: Peter Bregman, Johan van Dijk, Peter Kreijger, Jan Piet Vijzelaar, Jos Cremers, Yvonne Emmerik en mevr. Smid. De begeleiding wordt gevormd door: mevr. Koonen, Ingrid Koonen, Nel Dekker en Frans van Eekelen. Vanaf 1975 gaan de ruiters drie jaar achtereen, naar Schoonlo.

JUBILEA
De vereniging viert tijdens de jaarvergadering op 20 februari 1976 het 5-jarig bestaan. De uitnodiging en vergadering hadden een feestelijk tintje. Het bestuur wilde geen grote uitgaven doen, de vereniging stond nog in de kinderschoenen. maar naast de gewone agendapunten was er ruim aandacht voor het jubileum door een kort historisch overzicht en een aantal sketches door de jongste leden.

Op 16 januari 1980, wordt het 10-jarig bestaan gevierd bij Concordia. De zusterverenigingen Wieringermeer, Hollands Noorden en RAP waren aanwezig. Jaap Mulder vertegenwoordige de ‘oude’Wironruiters, hij overhandigde een envelop met inhoud voor de aanschaf van een standaard voor de ponyclub.

Het 25-jarig bestaan wordt gevierd op 4 november 1995. De krant kopt: ‘…Alweer een kwart eeuw zetten de ruiters en amazones van de Wironruiters hun voeten in de stijgbeugels om hun edele viervoeters te berijden…’. Dit geeft een stoere indruk van de vereniging en dat mag want als kleine vereniging rijden er enkele ruiters in de Z-klasse! De vereniging telt dan 60 rijdende leden. Dit aantal leden en het aantal inwoners van Wieringen geeft niet het gevoel dat er ook een overdekte manege in zal zitten. Al zijn de buurvereniging zijn inmiddels al onderdak.

KANTINE
Voor 1970 was men afhankelijk of er een gebouwtje of wagen bij het terrein beschikbaar was maar in 1987 komt er aan de Lonjeweg een vaste kantine. De kantine wordt tot 1984 beheerd door de familie Kos, daarna door Gre Maars en vervolgens Kees Maulus. Opa Tijsen schildert de kantine buitenom, het novilon wordt geschonken door de firma Dudink maar een bar is nog te duur. Ondanks het vele en dure onderhoud, blijkt dat de kantine erg prettig is voor de toeschouwers. Electra komt er in 1990, met aggregaat, aangelegd door Kees Meeldijk. Wanneer het gebouw op instorten staat, wordt er besloten op zoek te gaan naar een andere. Het blijft behelpen tot begin 2000 de kogel door de kerk gaat en besloten wordt tot de bouw van een overdekte rijhal.

BESTUREN EN INSTRUCTIE 1930-2004
Ook al was de bestuursperiode vastgesteld op vijf jaar veranderde er in het begin weinig, van 1945-1970: Jacob Mulder, voorzitter; Bets Russelman-Dekker, secretaris; Anne Lont, penningmeester (in 1954 opgevolgd door Dirk Huyberts) en als bestuursleden Gezinus Koorn, Piet Dekker (in 1959 opgevolgd door Jaap Lont) en Anton Swaerts. De bestuursleden werden steeds per acclamatie herkozen, de tegenkandidaten kregen simpelweg een tekort aan stemmen.

De jaren daarna veranderde het bestuur regelmatig. Zo hebben onder andere de volgende mensen door de jaren heen, de vereniging vormgegeven: Frans van Diepingen, A. van Dijk, Marjan Koorn, Klaas Dekker, Dirk Lont, Gerrit Luikens, Jan Kreijger, mevr. Smits, Jan Smid, Klaas Dekker, Dirk Lont, Toon Lont, Gerrit Luikens, Guus Popkema, Paul Temminck, Alka Wagemaker, Willem Veltman, Kees Meeldijk, Kees Maulus, Wil Rotgans-Gutker, Jan Kippers, Gerrie Wouda, Cees Meereboer, mevr. van der Berg, mevr. Folkers, Ed Honders…..En niet te vergeten de (her)oprichters in 1943 dierenarts Eef Lansingh, boerenzoon Anne Lont en aannemer Okko Bosker.

De langst zittende voorzitter is Jacob Mulder, van 1945 t/m 1970. Bets Russelman-Dekker is de langst zittende bestuurder (secretariaat of penningmeester), zij treedt in al de drie rijvereniging aan, van 1950 t/m 1987. Menno van Hoppe is met 25 jaar (1993-2018), de langst zittende wedstrijdsecretaris, dit gecombineerd met 20 jaar secretariaat. Pieter Klein is voorzitter van 1996 tot heden.

Een aantal besturen:

Het bestuur in 1931, Landelijke Rijvereniging Wieringen: L.C. Kolff, ere voorzitter; mej. Geer Mostert, president; Jb Bruul, 1e secretaris; His Wilms, 2 secretaris en instructeur; Nan Mulder, penningmeester en de bestuursleden Nan Bakker, Jb Dekker en B. Smit.

Het bestuur in 1943, Paardenvereniging De Wironruiters: Anne Lont, penningmeester; Eef Lansink; Jaap (Jacob) Mulder, voorzitter; Piet Dekker en Okko Bosker. Instucteur His Wilms.

Het bestuur in 1952: Jacob Mulder, voorzitter; Anne Lont, penningmeester; Bets Russelman-Dekker, secretaris; Gezienus Koorn en Piet Dekker, bestuursleden.

Het bestuur in 1970, Landelijke Rijvereniging en Ponyclub De Wironruiters: Frans van Diepingen, voorzitter; Bets Russelman-Dekker, secretaris/penningmeester; Marjan Koorn, Jan Smid, A. van Dijk en instructeur dhr. Wansleeber.

Het bestuur in 1985: Tiny Schermerhorn (voorzitter), Alka Wagemaker (secretaris en wedstrijdsecretaris), Bets Russelman-Dekker (penningmeester), Ed Honders en Ad Oudt. Het secretariaat wordt later overgenomen door Ed Honders. In 1986 treedt Bets Russelman af, Marlies Keijzer-Bijvoet wordt haar opvolger.

Het bestuur in 1988: Tiny Schermerhorn (voorzitter), Jouke Wouda (secretaris en wedstrijdsecretaris), Marlies Keijzer-Bijvoet (penningmeester), Cees Meereboer, Marcolien Keijzer, Ad Oudt en Ed Honders.

Het bestuur in 1991: Jan Kippers (voorzitter), Jouke Wouda (secretaris en wedstrijdsecretaris), Ina Schoenmaker-Wiegman (penningmeester), Cees Meereboer, Marcolien Keijzer, Ad Oudt en Ed Honders. In 1992 wordt Kees Maulus (terrein en kantine) opgevolgd door Wil Rotgans-Gutker, zij beheert de kantine en wordt begeleidster bij de pony’s.

Het bestuur in 1993: Marcolien Keijzer, Cees Meereboer, Kees Meeldijk, Jouke Wouda (voorzitter vanaf 1992, wordt in 1996 opgevolgd door Pieter Klein), Wil Rotgans-Gutker, Ina Schoenmaker-Wiegman (penningmeester) en Menno van Hoppe (secretaris en wedstrijdsecretaris).

Instructie: dhr. Wansleeber, mevr. Miedema, Jaap Klok, Jan Vennink, Ties Sok, Marja Hidden-Smid, dhr. Leyten, Jaap Schoorl, Ingrid Koonen, Lina Beerman-Luikens, Frans van Eekelen, Bets Russelman, Marjolein Scholten, Ada van Wieringen, Manon de Vries en Wilma Maters. Leen Wijngaarden uit Middenmeer neemt in 1985 het stokje over van Lina Beerman, daarna volgt Sylvana Scheeve het over. Sylvana blijft vele decennia als instructrice aan de vereniging verbonden.

VANAF 1990
In 1990 stelt het bestuur zich de vraag: ‘Hoe zien wij als bestuur de toekomst voor onze vereniging?’ Gelukkig geeft het bestuur zichzelf het antwoord: ‘Voorop staat het plezier in het rijden. Toch willen we ook graag prestaties zien’. Met dit gegeven gaat het bestuur aan de slag. Er komen gesprekken met instructie, wat resulteert in betere resultaten en prijzen. Zo gaan Linda Rotgans, Joke Loonstra, Nancy Ott, Gea Kuut, Femke Veerman en Sietske Veltman naar de Levada. In 1992 wordt Gea Kuut afgevaardigd naar de Levade, ze doet mee aan het onderdeel springen, rijstijl. Een ander 4-tal: Annemarieke Boersen, Serina Klein, Fonessa Hoftijzer en Ilona Holtjer, vele jaren waren zij succesvol tijdens de Levade.

HET ROER OM…
Marjolein Scholten gaat de paardengroep onder haar hoede nemen. Sylvana Scheeve start een 4- en 8 tal en gaat de federatieruiters lesgeven en begeleiden. In de loop van 1990 heeft deze aanpak succes, het 4-tal behaalt de eerste prijs bij de kring. Manon de Vries geeft de kleintjes les, zowel de beginnende als de geoefenden..

Er worden allerlei activiteiten georganiseerd, een familiedag, kampeerweekend, met Hemelvaartsdag een rondje ringsteken rond de kerk, een puzzelrit en meer. Er mag dan gebruik worden gemaakt van de boerderij van Piet Ottens op Westerland en het land achter de boerderij van Jacob P. Mulder.

De resultaten blijven komen, de krant wordt met enige regelmaat gehaald. Zo schrijft voorzitter Tiny Schermerhorn in het clubblad: ‘Als we terug zien op het afgelopen jaar (1990), mogen we niet ontevreden zijn als Wironruiters. Velen hebben weer kunnen genieten van het beoefenen van de mooie ruitersport en ook velen hebben er plezier aan beleefd om er naar te kijken. Onder leiding van onze instructie hebben de ruiters hun dressuur en spring capaciteiten omhoog weten te brengen. Vele prijzen zijn er het afgelopen seizoen behaald. Paarse Wiron truien en zwarte jasjes stonden in de voorste gelederen bij de prijsuitreikingen. Onze equipe bestaande uit Gabrielle Hart, Esther Wouda, Gea Kuut, Saskia Ott en Miranda Meeldijk, behaalde een fantastisch resultaat door eerste te worden in de klasse B van de Noord-Hollandse kampioenschappen, samengesteld in het Dijkgatbos. Ons achttal werd reserve kampioen van Noord-Holland te Spaarnwoude. De resultaten van ons achttal was boven verwachting…..’

In 1998 wordt de vereniging uitgebreid met een menclub en last but not least; in 2004 de officiele opening van een overdekte manege.

Piet Klein is afgetreden per oktober 2020, en Linda Koning heeft sindsdien het stokje overgenomen.